Weird Science

M104 - Galaktyka Sombrero

Galak­tyka Som­brero, znana rów­nież jako M104, to jedna z naj­bar­dziej roz­po­zna­wal­nych i efek­tow­nych galak­tyk na sfe­rze nie­bie­skiej. Jej nazwa pocho­dzi od cha­rak­te­ry­stycz­nego wyglądu przy­po­mi­na­jącego mek­sy­kański (pier­wot­nie hisz­pański) sło­miany lub fil­cowy kape­lusz z mięk­kim, sze­ro­kim ron­dem (Rys. 1). Ta nie­zwy­kła galak­tyka, widoczna w gwiaz­do­zbio­rze Panny Virgo (bli­sko gra­nicy z Kru­kiem Corvus), fascy­nuje zarówno astro­no­mów, jak i miło­śni­ków kosmosu na całym świe­cie.

Ilustracja
Rys. 1 - Som­brero w warsz­ta­cie kape­lusz­nika

Pierre Méchain odkrył galak­tykę 11 maja 1781 roku. Cho­ciaż nie była ona zawarta w pier­wot­nie wyda­nej wer­sji kata­logu Mes­siera, Char­les Mes­sier wła­sno­ręcz­nie dodał ją do swo­jej pry­wat­nej kopii kata­logu. Nie­za­leżnie od tego, Wil­liam Her­schel ponow­nie odkrył galak­tykę 9 maja 1784 roku, a John Dreyer umie­ścił jego obser­wa­cję w swoim kata­logu jako NGC 4594. Dopiero w 1917 roku Camille Flam­ma­rion usta­lił, że NGC 4594 została wcze­śniej zau­wa­żona przez Mécha­ina i była znana Mes­sie­rowi. W rezul­ta­cie, w 1921 roku Flam­ma­rion dodał tę galak­tykę do kata­logu Mes­siera na pozy­cji 104.

Galak­tyka Som­brero jest jed­nym z naj­czę­ściej foto­gra­fo­wa­nych obiek­tów w kosmo­sie. Jej wyraźna struk­tura i wyjąt­kowy wygląd spra­wiają, że poza pro­fe­sjo­nal­nymi astro­no­mami, zwra­cają na nią swe oczy - z koniecz­no­ści dobrze uzbro­jone - także ama­to­rzy.

Obser­wa­cje

26.05.2024, około godziny 23:00 - Jaworzno, ogród
warunki miej­skie, wysoki poziom zanie­czysz­cze­nia świa­tłem

Roz­kła­da­jąc tej nocy sprzęt i usta­wia­jąc go w kie­runku Panny, nie byłem pewien czy na foto­gra­fiach uda się cokol­wiek zoba­czyć, ponie­waż tej rejon nieba wyda­wał się być do­syć sil­nie zaświe­tlony. Wiel­kie było jed­nak moje szczę­ście, kiedy już po kilku minu­tach naświe­tal­nia można było na foto­gra­fiach dostrzec cha­rak­te­ry­styczny zarys poszu­ki­wa­nej galak­tyki. Dzięki naświe­tla­niu trwa­jącemu pra­wie półt­o­rej godziny pow­stała poniższa foto­gra­fia.

Galak­tyka Som­brero znaj­duje się około 30 milio­nów lat świetl­nych od Ziemi, a jej śred­nica wynosi około 60 tysięcy lat świetl­nych. Galak­tyka ta zawiera szcze­gól­nie dużo gro­mad kuli­stych, które two­rzą wokół niej kuli­ste halo.

Galak­tyka Som­brero ma wiel­kie jasne jądro i zadzi­wia­jąco słabo roz­wi­nięte ramiona spi­ralne. Przez wielu astro­no­mów jest ona zali­czana do galak­tyk oso­bli­wych, a jej kla­sy­fi­ka­cja jako spi­ralna jest dosyć nie­ja­sna i budzi kon­tro­wer­sje. Oglądamy ją z boku i jest czę­ściowo prze­sło­nięta toru­sem mate­rii, w skład którego wcho­dzi głów­nie pył i nie­świe­cący - a więc zimny - gaz między­gwiezdny. Jest to galak­tyka z aktyw­nym jądrem. Zarówno aktyw­ność jądra, jak i możl­iwe pro­cesu gwiaz­do­twór­cze w obrębie torusa powo­dują, że M104 cie­szy się nie­słab­nącym nau­ko­wym zain­te­re­so­wa­niem astro­no­mów.

Para­me­try foto­gra­fii 1:

  • suma­ryczny czas eks­po­zy­cji: 80 minut (stack 160 kla­tek RAW po 30s, z wyko­rzy­sta­niem odpo­wied­niej ilo­ści kla­tek typu dark, bias i flat)
  • ISO: 1600
  • tele­skop w sys­te­mie New­tona (150/750), eks­po­zy­cja w ogni­sku głów­nym
  • zasto­so­wano filtr, pozwa­la­jący na zmniej­sze­nie wpływu sztucz­nego zanie­czysz­cze­nia świa­tłem i świe­ce­nia atmos­fery
  • sta­tyw: gło­wica para­lak­tyczna z pro­wa­dze­niem w osi rek­ta­scen­cji, wyju­sto­wana metodą dry­fową z wyko­rzy­sta­niem ste­row­nika wła­snej kon­struk­cji.

Lite­ra­tura dodat­kowa:

Marek Ples

Aa