Weird Science

M81 - Galaktyka Bodego

Galak­tyka Bodego, znana rów­nież jako M81, to spi­ralna galak­tyka znaj­du­jąca się w gwiaz­do­zbio­rze Wiel­kiej Nie­dźw­ie­dzicy Ursa Major. Odkryta została w 1774 roku przez nie­miec­kiego astro­noma Johanna Elerta Bodego, od którego wzięła swoją popu­larną nazwę.

M81 jest jedną z jaśniej­szych galak­tyk na noc­nym nie­bie, co czyni ją sto­sun­kowo łatwym celem dla obser­wa­to­rów wypo­sa­żo­nych w tele­skopy ama­tor­skie. Znaj­duje się w odle­gło­ści około 12 milio­nów lat świetl­nych od Ziemi, co w skali kosmicz­nej czyni ją naszym sto­sun­kowo bli­skim sąsia­dem.

Jed­nym z naj­cie­kaw­szych aspek­tów Galak­tyki Bodego jest jej inte­rak­cja z sąsied­nią galak­tyką Cygaro (M82). Oddzia­ły­wa­nie gra­wi­ta­cyjne między tymi dwoma galak­ty­kami wywo­łało w prze­szło­ści kaskadę zda­rzeń, która w efek­cie przy­czy­niła się do inten­syw­nego for­mo­wa­nia gwiazd w obu galak­ty­kach. Galak­tyka ta posiada także aktywne jądro, w którym poło­żona jest super­ma­sywna czarna dziura o masie 70 milio­nów mas Słońca.

Galak­tyka Bodego sta­nowi rów­nież część grupy galak­tyk zna­nej jako Grupa M81, która obej­muje kil­ka­na­ście galak­tyk.

Obser­wa­cje

25.05.2024, około godziny 24:00 - Jaworzno, ogród
warunki miej­skie, wysoki poziom zanie­czysz­cze­nia świa­tłem

Mimo kilku chmur roz­ta­cza­jących się wzdłóż zachod­niego hory­zontu, w rejo­nie Wiel­kiego Wozu oka­zało się możl­iwe prze­pro­wa­dze­nie obser­wa­cji. Galak­tyka Bodego jest cza­sem wska­zy­wana jako jeden z naj­dal­szych obiek­tów astro­no­micz­nych możl­i­wych do zau­wa­że­nia gołym okiem. Trzeba jed­nak ucz­ci­wie zazna­czyć, że może się to udać jedy­nie w dosko­na­łych warun­kach i przy dobrym wzroku, poniewż jej jasność wynosi 6,9m. Galak­tyka ta całe swoje piękno ujaw­nia na foto­gra­fiach z dłu­gim cza­sem eks­po­zy­cji (Fot.1).

Jak widać, Galak­tyka Bodego jest kla­sycz­nym przy­kła­dem galak­tyki spi­ral­nej, podob­nej do naszej Drogi Mlecz­nej. Posiada wyraźnie zazna­czone ramiona spi­ralne, które są pełne mło­dych, gorących gwiazd oraz obsza­rów gwiaz­do­twór­czych. Cen­tralna część M81 to wyraźne jądro galak­tyczne, gdzie znaj­duje się super­ma­sywna czarna dziura o masie około 70 milio­nów mas Słońca.

Obser­wa­cje M81 dostar­czają cen­nych infor­ma­cji na temat struk­tury i ewo­lu­cji galak­tyk spi­ral­nych, a także pro­ce­sów związa­nych z for­mo­wa­niem się gwiazd i wiel­ko­ska­lo­wymi inte­rak­cjami między galak­ty­kami. Dla astro­no­mów - zarówno ama­to­rów, jak i pro­fe­sjo­na­li­stów - M81 pozo­staje jed­nym z naj­bar­dziej fascy­nu­jących obiek­tów na nie­bie.

Para­me­try foto­gra­fii 1:

  • suma­ryczny czas eks­po­zy­cji: 30 minut (stack 60 kla­tek RAW po 30s, z wyko­rzy­sta­niem odpo­wied­niej ilo­ści kla­tek typu dark, bias i flat)
  • ISO: 1600
  • tele­skop w sys­te­mie Mak­su­towa (100/1400), eks­po­zy­cja w ogni­sku głów­nym
  • zasto­so­wano filtr, pozwa­la­jący na zmniej­sze­nie wpływu sztucz­nego zanie­czysz­cze­nia świa­tłem i świe­ce­nia atmos­fery
  • sta­tyw: gło­wica para­lak­tyczna z pro­wa­dze­niem w osi rek­ta­scen­cji, wyju­sto­wana metodą dry­fową z wyko­rzy­sta­niem ste­row­nika wła­snej kon­struk­cji.

Lite­ra­tura dodat­kowa:

Marek Ples

Aa